جستجو

ای مرغک

ای مرغک خرد، ز اشیانه پرواز کن و پریدن آموز

بابک ارجمندی

20MP

P1033496.jpg8.30 Mb | 5184x3888

20MP

P1033497.jpg5.53 Mb | 5184x3888

20MP

P1033500.jpg6.67 Mb | 5184x3888

20MP

P1033503.jpg6.78 Mb | 5184x3888

950,000 ریالای مرغک خرد، ز اشیانه پرواز کن و پریدن آموز تا کی حرکات کودکانه در باغ و چمن چمیدن آموز رام تو نمی‌شود زمانه رام از چه شدی، رمیدن آموز مندیش که دام هست یا نه بر مردم چشم، دیدن آموز شو روز بفکر آب و دانه هنگام شب، آرمیدن آموز بند ۱ از لانه برون مخسب زنهار این لانهٔ ایمنی که داری دانی که چسان شدست آباد کردند هزار استواری تا گشت چنین بلند بنیاد دادند به اوستادکاری دوریش ز دستبرد صیاد تا عمر تو با خوشی گذاری وز عهد گذشتگان کنی یاد یک روز، تو هم پدید آری آسایش کودکان نوزاد بند ۲ گه دایه شوی، گهی پرستار این خانهٔ پاک، پیش از این بود آرامگه دو مرغ خرسند کرده به گل آشیانه اندود یکدل شده از دو عهد و پیوند یکرنگ چه در زیان چه در سود هم رنجبر و هم آرزومند از گردش روزگار خشنود آورده پدید بیضه‌ای چند آن یک، پدر هزار مقصود وین مادر بس نهفته فرزند بند ۳ بس رنج کشید و خورد تیمار گاهی نگران ببام و روزن بنشست برای پاسبانی روزی بپرید سوی گلشن در فکرت قوت زندگانی خاشاک بسی ز کوی و برزن آورد برای سایبانی یک چند به لانه کرد مسکن آموخت حدیث مهربانی آنقدر پرش بریخت از تن آنقدر نمود جانفشانی بند ۴ تا راز نهفته شد پدیدار آن بیضه بهم شکست و مادر در دامن مهر پروراندت چون دید ترا ضعیف و بی پر زیر پر خویشتن نشاندت بس رفت به کوه و دشت و کهسر تا دانه و میوه‌ای رساندت چون گشت هوای دهر خوشتر بر بامک آشیانه خواندت بسیار پرید تا که آخر از شاخه به شاخه‌ای پراندت بند ۵ آموخت بسیت رسم و رفتار داد آگهیت چنانکه دانی از زحمت حبس و فتنهٔ دام آموخت همی که تا توانی بیگاه مپر به برزن و بام هنگام بهار زندگانی سرمست براغ و باغ مخرام کوشید بسی که در نمانی روز عمل و زمان آرام برد اینهمه رنج رایگانی چون تجربه یافتی سرانجام بند ۶ رفت و به تو واگذاشت این کار *

* شعر: ای مرغک - دیوان اشعار - پروین اعتصامی

دسته‌بندی گونه‌ها کلید‌واژه ای مرغک خرد زاغک پروین اعتصامی زاغی پرواز کن پریدن آموز 26 بازدید